Kao konstitutivni narod u Bosni i Hercegovini, Srbi, poput onih sa Prkosa i iz mnogih drugih mesta, nemaju ni struju ni vodu, niti bilo kakvu pomoć kantona u kojima su najveća većina Bošnjaci. Srbi, pogotovo povratnici, kaže Radanović, mogu samo da sanjaju o pomoći međunarodne zajednice i Federacije BiH kakvu imaju migranti, a reč je o redovnim obrocima, smeštaju, lekarskoj nezi, pomoći u garderobi i mogućnosti korišćenja interneta.

Prije rata na teritoriji sadašnje Federacije živjelo je 530.000 Srba.

„Sada ih prema popisu iz 2013. godine ima oko 50.000, s tim što je prošlo šest godina od popisa, tako da se može reći da nema više od 40.000 Srba“, kaže Radanović za Sputnjik.

Najviše ih je u četiri opštine gdje su Srbi u većini.

„Tamo gdje su Bošnjaci u kantonima u većini, gdje srpsko stanovništvo čini jedan odsto ili ni toliko, tu nema zaposlenih Srba, iako Ustav FBiH garantuje da, proporcionalno broju popisanih Srba iz 1991. godine, mora biti i zaposlenih Srba u javnim službama“, kaže Radanović za Sputnjik.

On je položaj Srba u tim kantonima ocijenio kao katastrofalan. Licemjernim je nazvao slatkoriječiva zalaganja Bošnjaka pred svijetom za suživotom i multikulturalnošću, dok se u Sarajevskom kantonu bilježi više Arapa i drugih nacija, označenih u popisu kao ostali (u zbiru 4,0 odsto), nego što ima Srba (2,5 odsto).

„Samo je pravoslavna crkva u Pofalićima u Sarajevu napadana 18 puta“, konstatovao je on.

Sa druge strane, u Livanjskom kantonu bolja je situacija, i Srbi tamo gdje su u većini imaju tri načelnika opštine — Bosansko Grahovo, Drvar i Glamoč, a u Unsko-sankom kantonu imaju Srbina za načelnika opštine Bosanski Petrovac. Pitanje je, međutim, da li bi i to na štetu Srba moglo da se promijeni, jer, kako kaže Radanović, postoji namjera da se u čisto srpska sela nasele migranti. Po njegovom mišljenju, riječ je o namjeri da se promijeni etnička struktura i da se islamizuje ono što je i danas i uvijek bio srpski prostor.

„Prošli pokušaj da se to učini u selu Medeno polje je propao, a sada bi da to učine u srpskom selu Lipa“, kaže Radanović.

„Što se tiče trenutnih pokušaja Vlade Unsko-sanskog kantona da nekih 7.000 migranata prebaci iz područja Bihaća u etnički srpska sela, mi se tome oštro suprotstavljamo. Spremni smo na sve vidove legitimne borbe, pa čak i da fizički sprečimo dolazak migranata. Skrenuli smo pažnju potpisnicima Dejtonskog sporazuma da je to kršenje aneksa 7“, istakao je Radanović.

On je napomenuo da se u BiH nalazi 40.000 registrovanih migranata, ali da ih je sigurno i 6.000 više, kao i da je najveći broj bez ikakvih papira i da je 30.000 njih navelo da se zove Muhamed i da dolazi iz Sirije, iako je svima jasno da to nije istina.

Opština Drvar, koja ima 90 odsto srpskog stanovništva, donijela je i odluku da na svojoj teritoriji ne želi migrante, a to je podržala i Vlada Livanjskog kantona, gdje Srbi nisu većina, i taj zaključak proslijeđen je Savjetu ministara BiH.

Ono što će u srpske opštine u kojima je privreda gotovo u potpunosti zamrla donijeti nadu da bi i neki drugi investitori mogli da ulažu u taj kraj je nova fabrika „Jumka“. U njoj će, kada u decembru bude otvorena, posao naći 100 žena.

Pošto od Federacije dobijaju samo povraćaj od poreza, dakle — samo ono što moraju, Srbi u FBIH se jedino uzdaju u pomoć Republike Srpske i Srbije, koja je nedavno pomogla opštinu Drvar, pa će u okviru nove poslovne zone uskoro proraditi i fabrika „Jumka“.

Izvor: sputnik.news.rs