Misija Matične biblioteke Istočno Sarajevo zasniva se na nastojanju da se na potrebe i zahtjeve građana odgovara odabranim i stručnim uslugama kojima se podstiče čitanje i upotreba bibliotečkih službi i usluga, doprinosi nepristrasnoj obaviještenosti građana, obrazovanju i bogaćenju kulturnog života svakog pojedinca i zajednice u cjelini.
Tako barem piše na njihovom sajtu, a onda pojašnjavaju.
Kao komunikaciono središte i mjesni prilaz znanju i informacijama, Biblioteka treba da postane mjesto susreta pojedinaca i grupa, nezavisno o starosti, polu, obrazovanju, vjerskom i nacionalnom opredjeljenju, socijalnom i društvenom statusu.
Biblioteka pružanjem slobodnog pristupa informacijama i uslugama svim građanima pod jednakim uslovima treba omogućiti njihovo aktivno, stvaralačko učešće u demokratskim procesima doprinoseći tako napretku društva u cjelini.
Kroz ova dva pojašnjenja vidimo da Matična biblioteka u Istočnom Sarajevu veoma cijeni ravnopravnost ljudi i demokratiju koja doprinosi napretku društva u cjelini.
Tako piše na sajtu, u realnosti je mnogo drugačije i drastičnije.
Elem, o čemu se radi?
Pa eto za koji dan u organizaciji ove biblioteke trebalo je da se održi promocija knjige Vukašina Miličevića „Vaskrsenje“, ali do nje neće doći, ali ne znamo zašto?
U stvari znamo zašto, ali razloge nam nije saopštio menadžmet Biblioteke, već se priča po komšiluku.
Kao što vidite plakat je bio spreman, objavljen, ali je preko noći nestao sa sajte naše kulturne institucije.
Zašto?
E to znaju muškarci i žene koje vode Matičnu biblioteku Istočno Sarajevo, pa njih pitajte?
Vukašin Milićević je teolog i bivši docent Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Poznat je po svojoj kritici „divljačkog kapitalizma“ i nacionalizma u Srbiji, protivio se izbacivanju teorije evolucije iz obrazovnog sistema, zbog čega mu je oduzeta parohija i mjesto urednika na crkvenom radiju „Slovo ljubve“. A nedavno je zbog svojih stavova, koje javno iznosi saslušan, ili kako se to već crkvenim jezikom kaže, pred Crkvenim sudom Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke, kojim predsedava patrijarh Srpske pravoslavne crkve Porfirije.
Vjerujem da sami možete da zaključite kome je najviše u interesu da se bivši docent Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu ne pojavi u javnosti i ne govori o svom prvom romanu.
Ne vjerujem da je riječ o božijoj volji, biće da su tu pored sveštenika svoje prste umiješali i vlast Republike Srpske i partijska disciplina.
Bilo kako bilo, ne možemo zamjeriti Srpskoj pravoslavnoj crkvi što želi da ućutka i marginalizuje neposlušnog sveštenika. I oni su ljudi od krvi i mesa. Ne možemo zamjeriti ni političarima koji su zvali upravu Biblioteke i „dobronamjerno“ im sugerisali da prolongiraju promociju za neka „bolja vremena“. Ne možemo zamjeriti ni upravi Biblioteke, što je poslušala „apele“ odozgo.
Krivac je sam Milićević što je krenuo protiv vjetrenjača i što mu je jezik brži od pameti. Bilo bi korisnije i za njega i za nas da je u odabranom društvu ili sam, brao borovnice po Jahorini.
U ovim sudbonosnim trenutcima za srpski narod, ne trebaju nam disidenti koji će nas razdvajati i kritikovati temeljne institucije, treba nam sabornost, poslušnost, jedinstvo i patriotizam.
Treba nam Srpska pravoslavna crkva.
P.S. Upravi biblioteke sugerišem da izbrišu ova sranja o poštivanju različitosti i demokratije, jer to nije tačno i onda im niko ništa ne može zamjeriti.
Preuzeto sa blogger.ba
