Sutra je dvadeset prvi rođendan Republike Srpske, od čega će biti punih 18 godina postojanja Republike u miru.

Nastala je na dan Svetog Prvomučenika Arhiđakona Stefana devetog januara 1992. godine pod imenom Srpska Republika Bosna i Hercegovina, a krštena je na dan Arhanđela Mihaila, dvadesetprvog novembra 1995. godine u dalekom Dejtonu u Americi, pod krsnim imenom Republika Srpska.

Za Svetog Stefana pravoslavne knjige kažu da je njegova  „krv mučenika seme Crkve".

Arhanđel Mihailo je u pravoslavnim knjigama predstavljen kako u svojoj desnoj ruci drži koplje kojim popire Lucifera, a u lijevoj palmovu grančicu. On se smatra  „čuvarem vjere pravoslavne i borcem protiv jeresi“.

Koincidencijom, ili Božijom voljom, dva najvažnija datuma u nastanku Republike Srpske simbolički i sudbinski su odredili Republiku Srpsku upravo na dane proslavljanja Svetog Arhiđakona Stefana i Svetog Arhanđela Mihaila.

I sudbina Republike Srpske simbolički je neraskidivo vezana za ova dva velika pravoslavna sveca, ali i njihovu istorijsko-religioznu misiju.

Bilo je jeres ubjeđivati svijet 1992. godine da Srbi u BiH imaju pravo vjerovati da kroz vjekovna istorijska stradanja zaslužuju konačno statusno određenje kroz svoju državu koju su proglasili kao odgovor na novi istorijski izazov i rat na vratima nacionalne sudbine.

Ovo vjerovanje testirano je neuspjesima kroz sva ratna dešavanja s početka XIX vijeka, uz ogromna stradanja i iskušenja, od Prvog srpskog ustanka, preko mnogobrojnih buna protiv Turskih osvajača, aneksije BiH od strane Austro-Ugraske i Berlinskog kongresa, Prvog svjetskog rata i Gavrila Principa, preko Versajskog mira i Kraljevine Srba Hrvata i Slovenaca, pa sve do raspada SFRJ.

Iako je vjerovanje  „Bosanskih“ Srba upravo na vlastitu državu bilo jeres za cijeli svijet, ratnim stradanjima u vrijeme tragičnog raspada SFRJ od 1992. godine do 1995. godine, kada je Republika Srpska svugdje nazvana sa prefiksom “takozvana“, ipak je krajem 1995. godine taj isti svijet morao priznati da je ovo vjerovanje ispravno i da Srbi u BiH imaju pravo na državnost, ali im pravo na državu nije moglo biti omogućeno.

Na dan Arhanđela Mihaila, 1995. godine, Republika Srpska je dobila status entiteta, a zauzvrat, Bosna i Hercegovina je dobila status države.

Da bi BiH bila država, Republika Srpska je morala imati državnost unutar BiH.

Imati državnost, a ne imati državu, stanje je koje samo po sebi proizvodi stalne konfliktne situacije, kojima je obilježeno cijelo postdejtonsko vrijeme Republike Srpske.

Zato je Republici Srpskoj, sav njen novokršteni Dejtonski život određen stalnom borbom  „kopljem“ protiv  „Luciferskih“ sila koji joj žele uskratiti život i državnost uz istovremeo zalaganje za mir sa stalnim nuđenjem  „palmovih grančica“ onima koji ne smatraju da je ona jeres.

Misija Arhanđela Mihaila je i sudbina Republike: „stalno u svojoj desnoj ruci drži koplje a u lijevoj palmovu grančicu“.

Svi koji su se mijenjali na vlasti u Republici Srpskoj, sa manje ili više uspjeha, održali su obje ruke Republike zauzete, i lijevu i desnu.

Nekada je više trebalo „koplje“ a nekada „palmova grančica“.

Tako će biti i u buduće, jer jedno bez drugog nije moguće.

I sve će više biti zauzeta lijeva ruka.

Srećna ti dvadeset i jedna godina postojanja Republiko!