Srđan Puhalo
Srđan Puhalo je rođen 1972. godine u Foči, jer u Kalinoviku nije bilo porodilišta.Odrastao je u Kalinoviku uz pomoć roditelja, mnogobrojne familije i "Politikinog zabavnika". Čuvajući krave kod babe Radojke shvatio je da je život veoma težak, pogotovo u Kalinoviku. Do četrnaeste godine bio je učesnik dvije omladinske radne akcije, posjetio koncentracione logore Jasenovac i redovno se takmičio u "Titovim stazama revolucije", što je ostavilo neizmjerni trag na njegovoj krhkoj ličnosti. Srednju školu završio je u Sarajevu, a psihologiju je diplomirao u Beogradu. Iluzije je izgubio prilično rano, a nevinost dosta kasno. Preživio je dva rata, kao i veliku inflaciju u Srbiji, a onda je došao da živi u Banjaluku. Magistrirao je psihologiju u Banjaluci, a doktorirao u Sarajevu. Dobar je otac dvoje djece, a loš muž jedne žene. Nije nosilac nijednog ordena, ali zato ga krase mnogi epiteti kao što su soroševac, nevladinac, strani plaćenik, antisrbin, autošovinista, Bakirov Srbin. Mašta da postane profesor na Fakultetu političkih nauka u Banjaluci. Ima mnogo problema sa pravopisom, stranim jezicima, potencijom i holesterolom.Srđan Puhalo
Zašto Republika Srpska nema desnicu?
Nakon otkazivanja skupa podrške Ratku Mladiću u Banjaluci 11. jula koji su organizovali „Zavetnici“, politička organizacija iz Srbije, stalno mi se nešto vrzma po glavi.
O „Zavetnicima“ možete pročitati ovdje , ali ukratko rečeno oni su vam desničarski pokret koji je izrazito antievropski, protiv koncepta liberalne demokratije i slobodnog tržišta, pri čemu su i panslavističke (zalaganje za savez sa Rusijom) i skloni da svuda vide zavjere i neprijatelje srpskog naroda. Važno je naglasiti da su na zadnjim izborima u Srbiji osvojili 0,73% glasova.
Zašto jedna desničarska organizacija iz Srbije mora da organizuje mitinge podrške u Republici Srpskoj, zar nemamo naše domaće, autohtone i neprskane desničare koji bi organizovali takve skupove?
Odgovor je vrlo lak, ali pomalo zastrašujući.
U Republici Srpskoj ideje ekstremne desnice zastupa i promoviše Milorad Dodik i SNSD. Problem nastaje kada znamo da je Milorad Dodik istovremeno i predsjednik Republike Srpske, a SNSD vlast.
Jednostavno rečeno pored živog Dodika, ni jedan desničarski pokret u Republici Srpskoj nema šanse da zaživi i uspije, tako da „Zavetnici“ pored njega izgledaju kao srednjoškolski šminkeri. Šta to danas jedan ekstremni srpski desničar može obećati Srbima u Republici Srpskoj, a da Dodik nije već obećao? Ništa, jer Dodik i njegovi „ljevičari“ su nam već obećali raspad Bosne i Hercegovine, nezavisnost Republike Srpske, kunu se u Rusiju i „evroazijske integracije“, povratak pravoslavlju i ćirilici, ignorišu Srebrenicu, presude iz Haga, čvrstu ruku i autoritet, individualna ljudska prava, omalovažavaju LGBT i sl. Sve je to Dodik u poslednjih 10 godina obećao ili uradio.
Naravno, nije Dodik ni desničar, ni ljevičar, on je samo glumac, ali ipak blijeda kopija Karadžića, koji je shvatio da se izbori najlakše dobijaju nacionalizmom, sijanjem straha i paranoje među Srbima. Zna on da su Srbi trpeći i da se lože na „etno i retro“.
Dodik je toliko dobar glumac da je uspio da zajebe i one desničare iz Srbije. I dok se oni kunu u njega čekajući obećane referendume o nezavisnosti, vaspostavljanje velike i najpravoslavnije Srbije, Windows na ćirilici, Dodik i njegovi drugari kupuju stanove i otvaraju firme po mrskoj EU, manipulišu novcem i uništavaju u Republici Srpskoj bolje nego Soroš, a radnike u Republici Srpskoj plaćaju kao Vijetnamce. A kako i nebi kada su uz njega ili bolje reći na njegovom platnom spisku Bećković, Kusturica i patrijarh Irinej.
Kada se pojavi ekstremna desnica u Republici Srpskoj kao marginalna društvena grupa, do 3% podrške na izborima, znaćemo da je naše društvo na putu ozdravljenja, do tada marširamo Dodikovim stazama desnog populizma.
#NašStav #NašaPriča
