Svađaju se Bošnjak i Srbin u mom prisustvu i mole me da presudim u njihovoj svađi.
Bošnjak kaže: „Sarajevo je opkoljeno i okruženo tokom agresije od maja 1992. do novembra 1995. godine.“
Saslušam ga i kažem mu: „U pravu si“
Srbin kaže: „Sarajevo je opkoljeno i okruženo tokom građanskog rata, odnosno odbrambeno-otadžbinskog rata od maja 1992 do novembra 1995. godine.“
Saslušam ga i kažem mu. „I ti si upravu“
Vi koji ovo čitate reči ćete: „Pa kako mogu obojica biti upravu“
Saslušao sam vas, pročitao sam vas i moj odgovor je: „ I Vi ste upravu“
Nadam se da sam izazvao osmijeh kod vas koji ovo čitate i molim vas da nastavite čitati ovaj moj tekst jer ću u njemu objasniti, iznijeti argumente zašto su Bošnjak i Srbin upravu kad ovo govore.
Svjedok sam koji je neposredno posmatrao kako se Grad Sarajevo dijeli, blokira i opkoljava, okružuje u aprilu i maju 1992 godine. Naglašavam, nisam bio učesnik u podjeli i blokadi grada, a jesam učestvovao u opkoljavanju i opsadi, kao komandir čete na vanjskoj vatrenoj liniji dodira na Igmanu, Sugreb, tamo gdje je bila linija podjela gradskih opština Ilidža i Hadžići na, pojednostavljujem, Srpske i Bošnjačke.
Iako ove činjenice znaju mnogi bošnjački autori optužuju me da sam terorisao ljude u Gradu Sarajevo (pod kontrolom vlasti i Armije BiH) iako ispred mene i moje čete cijeli rat su bili samo borci Armije BiH, i poneka domaća i divlja životinja.
O ovim društvenim događajima u Gradu Sarajevo pričam i pišem godina, (pišu i govore i drugi), ali malo je objektivnih istinitih, nacionalno neostrašćenih izjava, komentara na ovu temu.
Grad Sarajevo je 1992 godine bio zajednica deset gradskih opština.
Svakog dana čujemo narativ da je Sarajevo (pod kontrolom Muslimanskih-Bošnjakih vlasti i Armije RBIH) opkoljeno, okruženo od strane srpskih snaga od maja 1992 do novembra 1995 godine. Malo im stvarnog rata, opkoljavanja i okruživanja, agresija pa ga produžuju do 28. februara 1996 godine, iako je Dejtonskim mirovnim sporazumom rat prekinut u novembru 1995 godine.
Malo je u javnosti narativa i da je Srpsko Sarajevo (pod kontrolom srpskih vlasti i Vojske Republike Srpske od maja 1992 do novembra 1995 godine bilo opkoljeno, okruženo.
U aprilu 1992. godine grad Sarajevo je podijeljen na bošnjačke i srpske enklave sa većinom naoružanim stražarima na važnim geografskim, urbanim tačkama (većinom na raskrsnicama ili saobraćajnicama) na obodima srpskih i bošnjačkih enklava.
Na početku na pojedinim barikadama bili su i jedni i drugi, (o ovom niko ne govori, poenta Bošnjačke priče je da su samo Srbi izašli na barikade), Srbi i Bošnjaci (znam da će me kritikovati da pojednostavljujem, da generalizujem, ali ne mogu svaki put pisati: sa Muslimanima-Bošnjacima na ovoj barikadi bili su i Srbi i Hrvati, ili na ovoj barikadi bili su sa Srbima i Muslimani-Bošnjaci) jedni kraj drugih.
Poslije su se ti barikaderi, stražara podijelili i zaposjeli rubove svojih nacionalnih teritorija i tako su stali jedni nasuprot drugih.
Naravno, kada su straže postavljene, one su, i Bošnjačke i Srpske, zaustavile kretanje ljudi i stvari. Nije se moglo preći, ima malo izuzetaka, u drugu enklavu, to jest teritoriju drugog.
To ja imenujem kao uzajamno blokiranje teritorija Grada Sarajeva od već zaraćenih strana koje egzistiraju na teritoriji Grada Sarajeva.
Ne prihvatam bošnjački narativ da je ovo blokada Grada Sarajeva (pod kontrolom vlasti i Armije RBiH), jedina istina, priča koja je u službi narativa da su Bošnjaci jedine žrtve rata.
Prava istorijska istina je da su Srbi, od tih većinom srpskih nacionalnih enklava formirali Srpsko Sarajevo.
Od preostalih enklava sa područja Grada Sarajeva, gdje su živjeli većinom Bošnjaci, formirana je zajednica sa nazivom Grad Sarajevo.
Čim je formirana, uspostavljena vlast na teritoriji Grada Sarajeva i Srpskog Sarajeva, ona je formirala svoju policiju i vojsku, Armiju RBiH i Vojsku Republike Srpske.
U maju 1992. godine, spojena su mjesta gdje su se nalazile barikade i formirane su dvije vatrene linije kontakta, unutrašnja vatrena linija kontakta, na koje su izašli pripadnici Vojske Republike Srpske i pripadnici Armije RBiH i HVO-a.
Ova unutrašnja vatrena linija kontakta je podijelila uže urbano jezgro grada od Nedžarića do Baščaršije na (pojednostavljujem) Bosansko i Srpsko Sarajevo i vanjska vatrena linija kontakta koja se protezala kroz ostale općine Grada Sarajeva: Ilijaš, Stari Grad, Pale, Vogošću, Hadžiće, Ilidže, Trnova i Sokolac, koji su tokom rata postao sastavni dio Srpskog Sarajeva, i sastavno dio Sarajevsko-romanijskog ratišta.
Ova vanjska vatrena linija dodira od Trnova, išla je preko Goražda i završavala je u Žepi.
Moramo biti precizni, uvažavati istorijske činjenice i pisati i govoriti da su dijelovi Grada Sarajeva pod kontrolom Armije RBIH bili opkoljeni i okruženi od maja 1992. do novembra 1995. godine.
Neoboriva je i istorijska činjenica, koja mora biti prihvačena od strane Bošnjaka a i svijeta, da su i dijelovi Grada Sarajeva koji su bili pod kontrolom Vojske Republike Srpske takođe bili opkoljeni i okruženi od maja 1992. do novembra 1995. godine.
