Kompjuterskom imunologijom se u njenim pionirskim danima bavilo svega desetak ljudi na svijetu. Zbog specifičnosti ove nauke koja objedinjuje inženjering, medicinu i informatiku, danas, dvije decenije kasnije, taj broj još uvijek nije prešao 1.000.

- Diplomirao sam medicinsko mašinstvo na Mašinskom fakultetu u Beogradu, a kasnije magistrirao u Centru za multidisciplinarne studije pri BU. Najviše me je interesovala biomehanika, pa sam 1981. pronašao praksu na Institutu za biomehaniku Švajcarskog univerziteta u Bernu. Tu sam zahvaljujući stipendiji proveo godinu dana - prisjeća se Brusić svojih početaka.

Tada je i po cijelu noć boravio u laboratoriji proučavajući kako funkcioniše ljudsko tijelo i kako se principi inženjerstva mogu primjeniti u medicini. Od tih dana do sadašnjeg mjesta direktora centra za razvoj vakcina na Harvardu, radio je na univerzitetima u Švajcarskoj, Kanadi, Australiji, Singapuru i SAD i za to vreme stekao dvije fakultetske diplome, tri magistarske i dva doktorata.

- Sve ono što sam prije 30 godina naučio studirajući u centru za multidisciplinarne studije u Beogradu sad u punom zamahu mogu praktično da primjenim, jer je teorija ostala ista, ali je tehnologija dovoljno napredovala. Laboratorija na čijem sam čelu bavi se prije svega pronalaženjem formula za vakcine protiv raznih bolesti, prije svega gripa, od kog je kroz istoriju stradalo više ljudi nego u ratovima - kaže ovaj istraživač.

Za formulu za supervakcinu, na kojoj sada radi, dobio je počasni doktorat Semelvajs univerziteta u Budimpešti.

- U svijetu trenutno postoji oko 20 laboratorija koje se bave kompjuterskom imunologijom, ali se naša izdvaja po većem opsegu. Nacionalni institut za zdravlje SAD prepoznao je naše napore i odvojio velika sredstva za naša istraživanja - kaže Brusić, i dodaje da mu je velika želja da se i u Srbiji više pažnje uloži u obrazovanje i praktično usavršavanje mladih, koji bi „svojom inteligencijom i talentom jednog dana sigurno mogli da krenu njegovim stopama“.

Blic/Frontal