On je u intervjuu Srni naglasio da
su ljudi u Hag "slati kao vreće sa otpadom na koje niko kasnije nije
obraćao pažnju".
Selaković napominje da su prije dva
dana mediji prenijeli potresno pismo haškog osuđenika Radoslava Brđanina, koji
je izrazio ogorčenje i razočaranost prema svom narodu, svojoj crkvi i državi, s
ocjenom da je Brđanin "s punim pravom i kivan i ogorčen".
"Srpska država i srpske
institucije najčešće su se ponašale potpuno otuđeno u odnosu na svoje
državljane, odnosno na ljude koji su delovali kao nosioci visokih državnih
funkcija ili kao nosioci najviših oficirskih činova i koji su u ime državnih
institucija i delovali u prethodnom periodu", ocjenjuje Selaković.
Prema njegovim riječima, danas, kada
je saradnja u smislu izručenja optuženih za ratne zločine završena, odnosi sa
Haškim tribunalom svode se na neku vrstu tehničke saradnje, što znači da, kada
Tužilaštvo Haškog tribunala zahtijeva određena dokumenta, traženi materijali im
se pošalju iz Srbije, mada se i to radi na potpuno neselektivan način.
"Ako pogledamo slučaj hrvatskih
generala Ante Gotovine i Mladena Markača, gde su neki od ključnih dokaznih
materijala zahtevani od Hrvatske, videćemo da Zagreb nikada nije želio da
ustupi Haškom tribunalu, jer se prema ovom predmetu odnosio veoma selektivno i
taktično", rekao je ministar pravde i državne uprave Srbije.
Selaković upozorava da bi posljedica
prekidanja svakog vida saradnje sa Hagom bili "veoma teški udarci za Srbe
protiv kojih se vode postupci, kojima je potrebna pomoć i čiju odbranu treba
maksimalno podržati".
S jedne strane, pojašnjava on,
odbrana se može podržati tako što će im biti ustupljeni određene dokazni
materijali i što ćete im na raspolaganje biti stavljen dio državnog aparata
koji će raditi za njihovu odbranu, jer je riječ o ljudima koji su djelovali sa
visokih političkih i vojnih pozicija.
S druge strane, može im se pružiti
izuzetno bitna moralna podrška koja se zapravo pruža njihovim porodicama. To je
ono što je manje ili više izostajalo.
"Poslednji srpski ministar koji
je posetio haške optuženike bio je Zoran Stojković i tih njegovih pet ili šest
poseta odmah su dale rezultate, jer su nakon toga naši optuženi počeli da
bivaju puštani na slobodu do početka suđenja ili u prekidu suđenja. Tada su
obezbeđene i avionske karte za članove nekih porodica da mogu otići u posetu u
Hag", napominje Selaković.
Prema njegovim riječima, svaki vid
saradnje koji je usmjeren podršci ili pomoći nekadašnjim visokim državnim ili
vojnim srpskim funkcionerima pred Haškim tribunalom u ime Republike Srbije mora
da postoji i mora da bude pružen.
Selaković smatra da su oslobađajuće
presude hrvatskim generalima i Ramušu Haradinaju "sramne za međunarodno
pravo i za međunarodnu pravdu", te se može reći da je tako negiran
inicijalni cilj postojanja Haškog tribunala, a to je trebalo da bude pomirenje
u regionu.
On smatra da se do pomirenja ne može
doći na način na koji Hag tjera Srbe da se pomire sa činjenicom da su jedini
krivi i da su oni najgori remetilački faktor na Balkanu, pogotovo ako se uzme u
obzir činjenica da su okrivljeni srpske nacionalnosti osuđeni na više od 1.125
godina teške robije.
Naročito kada se ima u vidu koliko
su malo pripadnici drugih naroda sa prostora bivše Jugoslavije osuđeni za ratne
zločine.
"Čak i kada imate situaciju da
su osuđeni Bošnjaci ili Hrvati, onda je to zbog njihovih međusobnih ratnih
sukoba, a ne znog zločina koje su pripadnici ovih naroda počinili nad
Srbima"" navodi Selaković i pojašnjava taj paradoks: "Na
prostorima nekadašnje Republike Srpske Krajine, dakle na prostorima Republike
Hrvatske na kojima su živeli Srbi, danas imate etnički najočišćeniji prostor u
Evropi posle Drugog svetskog rata, jer više od 200.000 ljudi ne živi više na
svojim vekovnim ognjištima. Zato su osuđeni Srbi, poput Milana Martića, sudi se
Goranu Hadžiću, a osuđen je nesrećni Milan Babić?!"
Tako ispada, zaključuje Selaković u
intervjuu Srni, da su Srbi sami krivi, jer ih više nema na tim prostorima,
odnosno Hag tjera Srbe da prihvate taj zaključak.
On ukazuje i na slučaj Kosova i
Metohije, gdje su Srbi, takođe, etnički očišćeni sa tog prostora, a opet je
oslobođen optužbi onaj koji ih je "etnički čistio, ubijao, silovao,
zlostavljao, spaljivao, tj. komandant tzv. Oslobodilačke vojske Kosova Ramuš
Haradinaj".
(Srna/Frontal)
