Gospodin Radojičić je izjavio da Banja Luka od Ljubljane može dosta toga naučiti i primijeniti, a ja se u potpunosti slažem s tom izjavom, jer Ljubljana je grad koji nosi titulu Zelene prijestonice Evrope. 

Ne znam da li je gospodin Radojičić svjestan gdje je Banjaluka sada ili gdje je bila prije samo par godina kada se jedan od gradskih parkova poznat pod nazivom „Picin park“ pretvorio u zidove, a ne u recimo dječije igralište? Da li ta strategija Grada Banja Luka brani epitet „grad parkova i aleja“? Banja Luka je zadnjih 15 do 20 godina u mraku loših urbanističkih planova i prostornog planiranja i potrebno joj je svjetlo održivog planiranja.

Ljubljana se prostire na 275km2 (naseljeno područje - grad), a Banjaluka na 150 km2 (opština Banja Luka je na oko 1200 km2). Broj stanovnika u Ljubljani je oko 278 000, dok u Banjaluci živi oko 200 000 stanovnika. Posmatrajući površinu, broj stanovnika, klimatske uslove, geografske odlike, Ljubljana i Banja Luka imaju dosta zajedničkog.

Ljubljana ima 30 hektara parkova, a u gradu na svakog stanovnika dolazi 542 m2 zelenih javnih površina. Park Mladen Stojanović, najveći park u Banjaluci se prostire na površini od 10 hektara, pa možemo reći da smo, gledajući površinu naseljenog područja i površine pod parkovima negdje na istom. Međutim, u „zelenom gradu“, u njegovom najvećem parku, dječije igralište nije uništeno, a u pješčaniku je uvijek svjež pijesak. „Zeleni grad“ ili bilo koji grad koji interese svojih građana stavlja  ispred pojedinaca ili grupe pojedinaca, nema planove u kojima dječija igrališta daje religijskim organizacijama. 

Ljubljana ima 225 km biciklističkih staza, a Banja Luka svega 8 km. Ljubljana je užu zonu grada u potpunosti zatvorila za automobile, dok se u Banjaluci saobraćaj u centru grada jedva zatvori i prilikom obilježavanja Međunarodnog dana bez automobila. Slobodne zone bez automobila se u Ljubljani prostiru na površini od 100 000 m2, dok su u Banjaluci i pješački prelazi mjesta na kojima pješaci nerijetko stoje da bi propustili automobile da prođu. Napomenula bih da je Banja Luka dio mreže evropskih gradova „Eurocities“ koji promovišu održivi razvoj gradova, a na zvaničnoj prezentaciji Grada Banja Luka u odjeljku saobraćaj se nalaze informacije samo o gradskoj saobraćajnoj mreži koja podrazumijeva motorna vozila.

Ljubljana je i prva evropska prijestonica u mreži Zero Waste Europe sa "zero waste" strategijom koja teži potpunom smanjenju količine otpada koji se stvara. U Banjaluci su još prije više od 10 godina postavljeni kontejneri za odvojeno prikupljanje otpada na 90 lokacija, a odvajanje otpada se svelo samo na svijest malog broja pojedinaca, dok sistem upravljanja komunalnim otpadom ne postoji. Scenario ponovne upotrebe ili minimalnog stvaranja otpada nije ni na vidiku. 

Biti „zeleni grad“ je mnogo više od zasaditi drvo, a svakako nije imati parkove i aleje koji se svakodnevno uništavaju. U zelenom gradu, svaki građanin ima svoju ulogu u očuvanju te titule i čitava zajednica učestvuje u aktivnostima koje će njihov grad napraviti održivijim i ugodnim mjestom za život.

Gospodine Radojičiću, znam da Banja Luka može kao i Ljubljana, samo ne znam postoji li politička volja koja bi Banjaluku pretvorila u grad po mjeri čovjeka.

Autor: Tatjana Suhajček