Miloš Milinčić, književnik i profesor u knjizi “Dužnik svoga vremena”, napisao da je Kojadinović istinska glumačka i umjetnička gromada kojim se ponosi cijelo Lijevče polje.

Međutim, Uglješi u njegovom rodnom kraju, nakon smrti nije ukazana počast koju zaslužuje, smatra Milinčić.

- Grob ovog velikana je u neposrednoj blizini škole, koja se zove “Dositej Obradović”. U Srpcu se ni jedna ustanova, baš ništa ne zove po Uglješi – kaže Milinčić, podsjećajući da je ime slavnog glumca nekada nosio Centar za kulturu, ali je to “izbrisano” pred rat.

Drago Ćirić, bivši načelnik Srpca je među zagovornicima snažnijeg afirmisanja Kojadinovićevog imena i glumačkog djela u ovom kraju.

- Prije dvije godine urađena je Uglješina bista u Beogradu. Planirali smo urediti park, dati mu njegovo ime i tu postaviti bistu. Dobili smo podršku građana ali su se ispriječili administracija i granice. Bistu su vratili Hrvati, nismo uspjeli da je prevezemo, a park je ostao bez imena – pojasnio je Ćirić.

Uglješa Kojadinović je rođen 1936. godine u Razboju kod Srpca. Zračak nade da bi se nešto moglo promijeniti u pozitivnom pravcu dao je aktuelni načelnik opštine Mlađan Dragosavljević.

On je potvrdio da je bista nedavno dopremljena iz Beograda i da će uskoro biti postavljena u Srpcu.

Kojadinović je igrajući u drami ''Mrtvi ne plaćaju porez'', u vrijeme gimanzijskih dana u Banjaluci načinio prve glumačke korake. Osjetivši neponovljivu magiju i čaroliju glume, opredijelio se za Akademiju za kazališnu umjetnost u Zagrebu koju je završio u klasi slavnog režisera i uglednog profesora Branka Gavele.

Prvi stalni angažman imao je u pozorištu ''Komedija'', a nakon pet sezona, 1960. godine, prešao je u HNK, gdje je dostigao potpuno glumačko ostvarenje ulogama u velikim predstavama.

Među najznačajnijim su Molijerov ''Građanin plemić'', ''Demoni'' Fjodora Dostojevskog, ''Ranjena ptica'' Marijana Matkovića, a posebno se istakao kao Horacije u Šekspirovom ''Hamletu''. Iako je cijelim bićem živio za pozorište, široj javnosti je, ipak, poznatiji kao televizijski i filmski glumac.

Upamćen je po ulogama u filmovima, dramama i TV serijama ''Licem u lice'', ''Kaja, ubit ću te'', ''Nepokoreni grad'', ''Doktor Mladen'', ''Mačak pod šljemom'', ''Prosjaci i sinovi'', ''Oko'', ''Debeli lad'', ''Fiškal'', ''U registraturi'', a naročito po ulozi profesora u kultnoj seriji ''Velo misto''.

Pred kraj života osnovao je pozorišnu grupu i širom zemlje igrao Davida Štrpca, u Kočićevom ''Jazavcu pred sudom''.

Umro je u 46. godini, ''u trenutku pravog zrenja njegove glumačke osobenosti''. Bilo je to u Gradiški, a po svojoj želji sahranjen je u rodnom selu, pored vječnog Vrbasa.

Na nadgrobnom spomeniku, opet po njegovoj volji, napisano je: „Umoran od dodira, od ustiju, umoran od čovjeka, krenuh svom udesu, svojoj krhotini.“

Glumac Rade Šerbedžija priča da je Kojadinović bio božanstven glumac.

- On je bio moj prijatelj sa kojim sam se baš naigrao na sceni. To je bilo vrijeme popularno po zagrebačkoj televizijskoj drami. Nas dvojica smo mnogo igrali zajedno. Sjećam se našeg glumačkog partnerstva u seriji “U registraturi”. Mnogo smo se družili u specifičnom, posebnom glumačkom odjeljenju koje se zvalo Krajišnici, Uglješa, Stevo Krnjajić, Đuro Utješanović i ja – ispričao je Šerbedžija.

Zajedno u ribolovu

Živko Plotan iz Razboja sjeća se Uglješine sahrane. On zna gdje je njegov grob, blizu nasipa pored Vrbasa na kojem je sa poznatim glumcem i zemljakom ribario.

- Bila je to velika sahrana sa mnogo poznatih imena, bili su glumci Rade Šerbedžija, Milan Štrljić, Adem Ćejvan, Fabijan Šovagović… Sa Uglješom sam išao u ribolov na Vrbasu, on je to volio, rijeka ga je opuštala. Djelovao je ozbiljno, malo govorio a svaka njegova riječ je bila na mjestu. Volio je ovaj kraj i to je pokazivao – ispričao nam je Plotan koji nas je odveo do mjesta gdje su sahranjeni i Uglješini roditelji Savo i Marija.

Izvor: blic