Smješten tačno na pola puta između Laktaša i Banjaluke, sa nekoliko okolnih sela u sastavu mjesne zajednice, Trn broji oko desetak hiljada stanovnika. U sastavu je opštine Laktaši, i dugo je predstavljao simbol razvoja Laktaša.

Intenzivan razvoj Trna počinje naglim razvojem Banjaluke nakon zemljotresa 1969.godine. Stanovništvo iz ruralnih krajeva kreće "trbuhom za hljebom" i u tadašnjim privrednim gigantima (Čajavec, Incel, Jelšingrad, UNIS...) pronalazi kvalitetna zaposlenja, te udarnički kreće u stambenu izgradnju, a trnske livade, pašnjaci, šljunkare se parcelišu, kuće se grade na sve strane. Ni u tom periodu o Trnu se nije vodilo računa, pa je gradnja bez plana, smisla i reda prouzrokovala niz slijepih i uskih sporednih ulica, a svaka od njih i danas ima bar jedan problem sa "ovo nije put, ovo je moje dvorište". Takođe, intenzivnu izgradnju nije pratila adekvatna infrastruktura, tako da su za ogromnu većinu Trna trotoar i kanalizacija i danas misaona imenica.

Naravno, ovo Trn nije zaustavilo, te se sa kraja 80-tih, kvalitetnom privrednom politikom opštine i intenzivnim razvojem male privrede, na krilima blizine "velike" Banjaluke i tržištem gladnim svega, garaže pretvaraju u poslovne prostore, radinice, krojačnice, prodavnice, a i nekoliko tada jakih jugoslovenskih kompanija bira baš Trn za svoje sjedište i regionalne distributivne centre.

Period rata je težak kao i svuda, bez privrednih aktivnosti, izuzev profiterskih, uz ljudske žrtve po svim ratištima, ali ipak bez razaranja imovine i dobara.

U poslijeratnom periodu i proboju "export-import" distrbutersko-švercerske ekonomije, Trn opet dobija krila, te se samo uz glavni put gradi preko 100 poslovnih objekata, u sporednim ulicama više nema ni livada, ni oranica, ni pašnjaka, sve su kuće, a na ime renti i ostalih davanja budžet opštine Laktaši opet doživljava finansijsku renesansu.

A šta to ne štima u Trnu? Ne štimaju trotoari, oborinska i fekalna kanalizacija, kablovska televizija, kablovski internet, dječija igrališta, neuređena obala i korita Vrbasa, neuređene obale i korita rječica i potoka koji su pritoke Vrbasa, nedostaje životna širina uništena neplanskom gradnjom, nedostaje park, nedostaje mjesta u vrtiću...i nedostaje glas Trna u svim nivoima vlasti, glas koji imaju mnogi koji ga zaslužuju manje od nas, i po broju stanovnika i po punjenjima svih budžeta, jer smo mi Trnjani valjda uvijek radije birali neke druge, davali im povjerenje, a sami bili zaokupljeni poslom koji je bio svuda oko nas.

I onda pred neke izbore se pojave neki separatistički kvazi-eksperti sa idejom Trn-opština, jer je u predizbornom periodu separtizam kod nas vrlo popularan. Pa evo pitam te separatiste, znate li vi šta opština treba da ima, kako se opština finansira, i znate li da je trnska privreda na koljenima, da se dvije trećina izgrađenih poslovnih objekata izdaje ili prodaje... Da, znam, nemate pojma.