U oktobru 2018. godine u Bosni i Hercegovini su se održali opšti izbori za kantonalne, entitetske i državni nivoe vlasti. Prema rezultatima Centralne izborne komisije u Drvaru je za bošnjačkog i hrvatskog člana predsjeništva glasalo je 1383 osobe, dok je 1225 listića bilo nevažeće, a 927 listića je bilo nevažeće po nekim drugim kriterijumima.
Na tim izborima najviše glasova je dobio Dragan Čović 711 (51,41%), a slijede Jerko Ivanković- Lijanović 198 (14,32%), Diana Zelenika 188 (13,59%), Zeljko Komšić 99 (7,16%). Kao što vidimo Dragan Čović, lider HDZ BiH, je „razbio“ u opštini Drvar. Najmanje glasova je osvoji Šefik Džaferović iz SDA, čak 3 glasa.
Pa u čemu je problem, pitate se?
Pa problem je što prema Popisu iz 2013. godine u opštini Drvar je živjelo 7036 stanovnika, od toga 11 Bošnjaka, 552 Hrvata, 6420 Srba i 53 Ostala. Prema popisu iz 1991. godine u Drvaru je živio samo 31 Hrvat.
Postavlja se logično pitanje ko je onda glasao za Čovića, Ivankovića- Lijanovića, Zeleniku, Komšića i ostale bošnjačke i hrvatske kandidate za članove predsjedništva?
Odgovor je vrlo jednostavan, glasali su Srbi, ali se onda nameće novo pitanje zašto su Srbi glasali za kandidata HDZ BiH, ako nisu, a nisu, zadovoljni kako se kantonalna vlast, koju kontroliše ova partija, odnosi prema ovoj opštini Drvar?
Odgovor je još jednostavniji, zato što im je SNSD „dobronamjerno sugerisao“ da zarad naše stvari sve to zaborave i glasaju za Dragana Čovića, vjernog partnera Milorada Dodika.
Ali zašto vam sve ovo pišem?
Zato što kantonalna Vlada iz Livna, koju kontroliše HDZ BiH, najavila 13. septembra najavila obilježavanje oslobođenja Drvara, ali i Bosanskog Grahova i Glamoča. Sada Srbi koji su prije godinu dana glasali za prvog čovjeka HDZ BiH, Dragana Čovića, prijete bunom jer smatraju da Drvar, Grahovo i Glamoč nisu u septembru 1995. godine oslobođeni, već okupirani. Čak je i srpski član Predsjedništva Milorad Dodik , koji je „zamolio“ drvarske Srbe da glasaju za Čovića, najavljuje da će svojim tijelom, lično i personalno, blokirati „proslavu“ u Drvaru. Vjerujem da i autentični drvarčani, Špirić i Stevandić, planiraju da tog 13. septembra izigravaju balvane na barikadama, ali još uvijek čekamo zvaničnu potvrdu. Očekujem da će podrška stići i iz Srbije, a Vućić će na barikade poslati ministra vojnog Vulina, koji je friško vojnički obučen, patriotski naložen i koji se pravo odomaćio u Republici Srpskoj.
Šta iz ovoga možemo zaključiti?
1. Da njihovo „oslobađanje“ Drvara nije isto kao naše oslobađanje Prijedora ili Kotor Varoši.
2. Da to što Srbima smeta njihovo „oslobađanje“ ne smeta da glasaju za vođu tih oslobodilaca.
3. Da politika za Srbe u FBIH koju danas vodi Milorad Dodik ne mora biti logična, ali je svakako tragična.
Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije
