Permanentno i organizovano bosanskohercegovački portali znalački koriste i zloupotrebljavaju neobjektivne, neodgovorne i ničim utemeljene izjave srpskih ratnih funcionera, medijskih paraličnosti, da “ruše” srpske mitove, i tako daju svoj doprinos dugogodišnjoj demonizaciji i satanizaciju srpskog naroda.

Ovih dana na bosanskohercegovačkim portalima  bh-index.info, DEPO portal i Preokret Portal i na davdesetak drugih, objavljen je isti tekst: Tomo Kovač srušio srpski mit: 'Niko Srbe nije tjerao da napuste Sarajevo. Sami su tako odlučili',  koji je lajkovan na hiljade puta, sa hiljadama komentara i stotinama dijeljenja, na opšu radost i oduševljenje bošnjačkih komentatora koji u komentarima koriste jezik mržnje, u kojima na najružniji način govore o srpskom narodu, Srbima. Laži, stereotipi i predrasude, o Srbima koji se pojavljuju u njihovim komentarima sprečavaju svaku mogućnost objektivnog sagledavanja događaja iz naše bliže povijesti. Ti njihovi lažni argumenti, činjenice, podaci podržavaju njihove stare i nove mitove, koji utiču na povećanje etničke distance.

U javnom prostoru postoji, može se nači više jednostranih ocjena, mitova, o ovom za Srbe tragičnom događaju, reintegraciji Sarajeva po Dejtonskom sporazumu ili egzodus sarajevskih Srba, tokom koga je od janura do marta mjeseca 1996.godine, teritorije Grada Sarajeva, koje je u tom trenutku kontrolisala vlast i Vojska Republike Srpske trajno napustilo, po mojoj procjeni, na osnovu analize dostupnih izvora, oko 55.000 Srba, a ne 150.000 kako paušalno, neodgovorno i neprecizno, bez ozbiljne analize, izvora tvrdi Tomo Kovač u ovom javnom televizijskom nastupu.

Prvi mit je da su Srbi iz Sarajeva dobrovoljno i bez ikakve prisile od bilo koga napustili svoja vjekovna ognjišta, domove, koji podgrijava Tomo Kovač u ovom svom estradnom televizijskom nastupu.

Drugi mit je da su ih na to nagovorili SDS, Momčilo Krajišnik i Gojko Kličković, tvrdnjama da nema života a ni sigurnosti u životu sa Bošnjacima u Sarajevu, uz pomoć medija i paravojnih zločinačkih formacija koje su plašili i proganjali one koji nisu htjeli da se sele.

Treći mit je da su na njihovu odluku da se sele uticao strah od novog, život sa onima sa kojima su do juče ratovali, udružen sa prijetećim, ratobornim i osvjetničkim izjavama, bošnjačkih političkih i državnih kadrova ,koje su im oni tada javno putem javnih medija upućivali.

Četvrti mit, čiji su predstavnici Bakir Izetbegović, Ejup Ganić i brojni drugi bošnjački političari, analitičari i novinari koji tvrde da nije uopšte bilo iseljevanja Srba iz Sarajeva, već da su se oni samo preselili iz jednog dijela Sarajeva u drugi dio Sarajeva.

Dugo godina se bavim temama koje su vezane za Srbe iz Sarajeva, i više puta sam u tekstovima zaključio na osnovu poznatih i većinom dostupnim i provjerljivim statističkim i drugim podacima da je sa teritorije federalanih dijelova današnjeg Grada Sarajeva, Kantona Sarajevo, u periodu od 1992. godine do danas, 2020.godine, protjerano ili se dobrovoljno odselilo oko 125.000 Srba (pogledati moje argumente u tekstu “Из мултиетничког Сарајева је од 1992. до 2020. године протјерано око 125.000 Срба”, koji je objavljen na frontal.ba).

Nudim vam moj tekst, “D. Bursać kaže da je za egzodus sarajevskih Srba odgovorno -par (srpskih) budala..-!”, koji je objavljen na infomediabalkan.com u kome možete pronaći, pročitati i upoznati se sa argumentima, podacima i izvorima koji govore o tome da si svi akteri u tom vremenu i prostoru, januar-mart 1996. godine, Grad Sarajevo, reintegracije Sarajeva, egzodusa Srba iz Sarajeva, a to su: pojedinci, paravojne grupe svih naroda, pripadnici političkih partija  i državnih, entitetskih vladinih struktura i novinari svojim djelovanjem: prijetnjama ili lažnim obećanja uticali na Srbe iz Sarajeva, na većinu onih koja su se dvoumili hoće li ostati ili otići, da donesu odluku da napuste Sarajevo.

Neki od njih su donosili odluke, u doba aktuelizirane reintegracije Sarajeva, bez uticaja ovih aktera koje sam u tekstu opisao, naveo. Naravno da su otišli dobrovoljno, kao što su dobrovoljno bez očite iIi jasne prijetnje, prisile dio Srba iz Sarajeva napustio Grad Sarajevo, u sljedećim vremenskim periodima: april-maj 1992. godine, 1992.-1995.godina, januar-mart 1996.godine, 1996.-2020.godina.

Međutim, radi istine u svim ovim nevedenim vremenskim periodima vršen je pritisak, od svih istorijskih aktera, glumaca, sa sarajevske predratne, ratne i postratne scene, na razne načine na većinu Srba da protiv svoje volje budu iseljeni, protjerani iz svoj zavičaja, svojih domova, ognjišta.

I na kraju jedno moje javno pitanje urednicima ovih bosankohercegovačkih portala zašto nisu nikad objavili na osnovu izjava ratnog ministra Policije Republike Srpske, Tome Kovača na televiziji Happy tekst: “Ratni ministar policije RS srušio bošnjački mit: “U Srebrenici se nije desio genocide”?

Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije (21.12.2020)

Stavovi izraženi u ovom tekstu su autorovi i ne predstavljaju nužno uredničku politiku portala Frontal