Rimska la Repubblica s priličnom dozom prezira i osude piše o kukastom krstu koji je omrknuo preksinoć na terenu poljudskog Gradskog stadiona i podsjeća na dug niz epizoda u kojima je hrvatski reprezentativni nogomet našao poveznice s nacizmom i fašizmom, te s njihovim istorijskim saveznikom ustaštvom.

Za razliku od hrvatskih komentatora, koji su se koncentrisali na odnos “navijača” i asova hrvatskog fudbala Mamića i Šukera, italijanski komentatori (osim Gazzette dello Sport) ignorišu taj sukob jer ne vide ideološku razliku između glavara i “navijača”, nego ih sve zajedno trpaju u profašističku ideološku vreću. Tako se to vidi izvana.

Šimunićevi usklici

Rimski dnevnik podsjeća na fašističke pozdrave ispruženom rukom na hrvatskim stadionima, na zastave s kukastim krstovima (i preskače keltske), na zborno “navijanje” rasističkih parola (i preskače omiljenu zastavu rasističke i robovlasničke američke Konfederacije), ali podsjeća da je prva utakmica Italije i Hrvatske prošle godine u Milanu, na sansirskom Meazzi, bila privremeno prekinuta uslijed incidenta hrvatskih navijača, koji su “i tom prilikom istaknuli na tribinama transparente sa stilizovanim, tj. (‘uhatim’) U, simbolom ustaša, hrvatskih nacista odgovornih u Drugom svjetskom ratu za masovni pokolj Srba, Jevreja i Roma. U svakoj od tih prilika se čuje ‘Za Dom spremni’, [...] ustaški pozdrav koji je na terenu uskliknuo Šimunić i koji je tog igrača koštao deset utakmica neigranja, a time i učestvovanja na Svjetskom prvenstvu u Brazilu.”

A malo dalje se kaže: “Hrvatske ultrase vuče razuzdani nacionalizam, isti koji izvire iz pjesama Marka Perkovića (vođe grupe Thompson), bivšeg borca rata za nezavisnost koji je postao zvijezda hit parada i koji, uz zvuke metalnog roka, veliča domovinu i ustaške poduhvate. Neke od njegovih pjesama postale su zvučna kulisa navijača, koji ih pjevaju uvijek s tribina kada igra reprezentacija.”

Ta dva opširnija citata jasno ilustriraju u kojem kontekstu je viđena splitska svastika: uglavnom ne kao incident, eksces, nego kao bogtepita koji po redu sistemski znak trajne pronacističke orijentacije hrvatskih “navijača”. Tako i uticajni milanski Corriere della Sera prosuđuje: “To nije šala”.

Ratni zločinac

Tu se onda u raznim medijima spominje kukasti krst koji su hrvatski “navijači” tijelima iscrtali na prijateljskoj utakmici s Italijom u Livornu 2006., spominje se kako su 2008. na Evropskom prvenstvu u Klagenfurtu i Beču uhapšene stotine hrvatskih “navijača” i kako je u Klagenfurtu jedan od protagonista bio 95-godišnji Milivoj Ašner, u to doba četvrti na Wiesenthalovu popisu najtraženijih izbjeglih ratnih zločinaca, odgovoran, pišu, “za deportaciju i smrt hiljade Jevreja, Srba i Cigana u oblasti Slavonske Požege.

Ustrajni recidivist

Praktički nema italijanskog oglašavajućeg sredstva, bilo u kojem mediju - Internetu, štampi, televiziji, radiofoniji - koji nije izvijestio o ukazanju kukastog krsta u Splitu. Prva je bila Rai, odmah u direktnom prenosu. O toj “ludosti” izvještava i rimski Il Messaggero, jedine novine koje čita Papa.

Ansa navodi da je na snimcima treninga italijanskihfudbalera dan prije utakmice taj kukasti krst već bio vidljiv, jedva, ali ipak. Znači da je mogao biti uklonjen prije utakmice, da je bio ili podcijenjen, ili namjerno zataškan.

Više italijanskih medija, počevši od Gazzette dello Sport, iznosi pretpostavku da će Hrvatski fudbalski savez biti strogo kažnjen, kao ustrajni recidivist.

Izvor: jutarnji.hr