Već tokom početka 2000-ih godina govorilo se sa raznih političkih strana da će BiH biti članica EU početkom ili polovinom 2010-ih godina. To se dešavalo u periodu prije ekonomske krize i dolaska nove komisije koja je nedavno  konstatovala da se proširenje EU neće  dogoditi prije 2020. Sada BiH ima novu šansu za članstvo u EU ali glavne prepreke nisu u Briselu, ni u ekonomskoj krizi ili novoj komisiji već na domaćem terenu u obliku međuetničke mržnje, nedostatska građanskog društva i  zbog poslijeratnog uređenja države.  

Da bi BiH stigla do Brisela mora se postepeno napuštati Dejton. Osnova Dejtonskog sporazuma bila je da se zaustavi rat i da se uspostavi mir. Sporazum nije bio predviđen da bude aktuelan i dan danas što se na primjer vidi u reakcionarnom procesu gdje se srpski nacionalisti danas zalažu za njegovo očuvanje sa obzirom na protivljenje protiv sporazuma za vrijeme rata. Za članstvo u EU Bosni i Hercegovini su potrebni njeni građani a ne semi-demokratiski sistem sa konstutitivnim narodima.  

Dejtnoska BiH nije model ili inspiracija  drugim državama i društvima i predstavlja se često u negativnom smislu kao uređenje države koje je rezultat razarajućeg rata bez pobjednika. Uostalom ni građani BiH nemaju puno koristi od države koja ima slabu centralnu vlast koja nije u stanju da obavlja svoje dužnosti kao što to rade na pimjer Švedska, Austrija ili Estonija. 

Današnja BiH također predstavlja jednu anti-modernu tvorevinu u evropskom političkom kontekstu. U društvenim proučavanjima što se tiče aspekata poput nivoa slobode medija, statusa ljudskih prava ili uslova za privredu ili poslovanje, BiH se često nalazi na dnu. Sa današnjom administracijom i međuetničkim tenzijama Bosni i Herecegovini prijeti i dalji nerazvoj države i društva u svijetu koji je sve više globalan. 

Znači dejtonskoj BiH članstvo u EU je onemogućeno ne samo zbog toga što BiH ne može da obavlja važne funkcije koje većina država u Evropi. Dodatni problem, osim što današnja administracija čini centralnu vlast slabom i neefikasnom, su nacionalističke ideje iz 90-ih koje su dovele do rata, zločina i siromaštva koje se i dalje propagiraju. Vrijeme je da se retorika 90-ih napusti jer ona ne može biti realizovna sa obzirom da Bosna i Hercogovina ne može više da se dijeli niti bi takve eventualne podjele bile prihvaćene od strane EU i međunarodne zajednice. Obećavati građanima da je moguće zadržati ili osamostaliti Republiku Srpsku ili ostvariti treći entitet ne samo da je neodrživo već direktno usmjereno protiv budućeg članstva u EU. 

Promjena administracije u BiH , na primjer prema švajcarskom modelu, označavala bi važan signal drugim evropski državama da je BiH u stanju da funkcioniše kao građansko društvo i država sa jedinstvenom spoljnom, socijalnom i ekonomskom politikom. Evropska Unija nije danas samo važna za ekonomiju već i za ostale dijelove politike kao što su energija, ekologija i poljoprivreda. Evropske integracije, saradnja i zajedničke vrijednosti su izuzetno važne u današnjem svijetu globalizacije. Nakon svih kriza situacija u EU se mijenja što znači da je vrijeme da se i BiH promjeni za bolju budućnost a ne da se propagira bolja prošlost.